राजनितिक कुसंस्कारःजनतामा फुट ल्याउने निति

एउटै पार्टिको भए मेचिको र महाँकालीको पनि एक अर्काको समर्थन र सहानुभुति राख्छन अनि फरक पार्टिको भए आफ्नै छिमेकि दाजुभाइसँग बोलचालै बन्द गर्ने परिपाटिले समाजलाइ विखण्डन तिर लग्दैछ। आफ्नो विचारमा स्पष्ट रहि अर्काको विचारलाइ सम्मान पुर्वक खण्डन गर्ने परिपाटि बसाल्नु आवाश्वयक छ। असल राजनितिको सुत्र यहि हो।

नेपाली राजनितिक नेताले आफ्ना कार्यकर्तालाइ कुसंस्कारै कुसंसाकार सिकाएका छन। नसिकाए त फेरि लाठि बोक्ने,टायर बाल्ने, रेलिङ भत्काउने कुरामा आउदैनन नि । माथिल्लो तहका नेता त राजनितिक विकृतिबाट ग्रसित छन नै स्थानिय तहका नेता तथा कार्यकर्ता त्यो भन्दा बढि ग्रसित भएको पाएको छु। गाँउ घरका चोरि डकैति भ्रष्टचार बलात्कारका मामिलामा अपराधि कुन पार्टिको हो भन्ने कुराले अर्थ राख्दै आएको छ। यति सम्मकि चोक चोकको चिया पसल समेत फलानो पार्टिका मान्छेको भन्ने अर्थ्याइन्छ। गाँउघर,छरछिमेकमा गर्नै पर्ने सरसहयोग अर्म पर्ममा पार्टिगत धारणाले जरो गाड्नुले नेपाली राजनितिमा यसका नेता/कार्यकर्तामा घटियाँ मानसिकतालाइ छर्लङ्ग पार्दछ।

राजनिति विकासको लागि हो। समग्र आफ्नो क्षेत्रको विकासका लागि आफ्नो पार्टिको सानो स्वार्थ त्याग्ने आँट जव सम्म नेता/कार्यकर्तामा रहदैन तव सम्म न त विकास हुन्छ न त राजनितिले स्वस्थ रुप लिन्छ। राम्रो लाइ राम्रो र नराम्रो लाइ नराम्रो भनेर मानिसका गुण दोष केलाउन नलागि जव फलानो पार्टिको र तिलानो पार्टिको भन्न तिर लागिन्छ तव त्यसले समाजमा विष रोपणको अवस्था सिर्जना गर्दछ र समाजबाट उखेल्न गार्हो पर्ने बृक्ष हुर्कदछ।

चिया पसल,चौतारि सहर बजारका बहस गर्ने ठाँउ हो।यहाँ रैति देखि राजाका गफ हुन्छन, पुरानो नेपाल देखि नयाँ नेपालको गफ हुन्छन। छलफल तथा वाद विवादबाट नयाँ नया सोच निस्कन्छन जुन फाइदा जनक कुरा हो। तर यसैबाट मानविय सम्बन्धमा प्रभाव पर्नु र व्यक्तिगत द्वयेस उत्पनन्न हुन राम्रो हैन।